ძალიან ხშირად მინატრია, ისევ ის დრო იყოს, მე და დათა დილით რომ გავიდოდით ხოლმე სახლებიდან... შევხვდებოდეთ ერთმანეთს მეტროს რომელიმე სადგურზე, რუსთაველზე ან თავისუფლებაზე, ფეხით ან ავტობუსით ავუყვებოდეთ გზას ჭავჭავაძისკენ, ვიყიდიდეთ...
ორთვე-ნახევარია ამ საშინელი წლის დასრულებამდე დარჩენილი. ალბათ, ყველაზე რთული პერიოდი - რაც კი გამოგვივლია წინა თვეების განმავლობაში. ჩემ ირგვლივ ხალხი ორ კატეგორიად იყოფა: ან ღელავენ/ზრუნავენ გარკვეულწილად; ან ყველაფერი ფეხებზე ჰკიდიათ....
რამდენიმეთვიანი პაუზის შემდეგ ბლოგის ფანჯარა პირველად გავხსენი. ჩემს ცხოვრებაში რა და როგორ ხდება, ამაზე ყოველთვის მინდა, ვწერო. ერთ დღესაც ყელში ამომივა აქაური დუმილი და ყველაფერს დაწვრილებით გაგიზიარებთ, მაგრამ ახლა სულ...
ჩემი ყოველდღიურობა ჩვეულზე ჩვეული გახდა. დილის 8 საათზე ნახევრად მეღვიძება, იმიტომ, რომ ნიკოლოზს ჰღვიძავს და ზედ გვივლის მე და დათას. ხან საწოლის თავზე ძვრება, ხან ყირაზე დგება, ხან სათამაშოს ითხოვს,...
თქვენი არ ვიცი, მაგრამ მე სახლში ყოფნა ისე მომნატრებია, გასაძლებად ნამდვილად არ მაქვს საქმე. გარეთ ბოლოს 13 მარტს ვიყავი, ზუსტად ერთი კვირის წინ, მაგრამ ჯერ ეს „კარჩაკეტილობა“ არ მომბეზრებია. შეიძლება, იმიტომ, რომ…
შარშან, „აკვანთან“ დაბმულს, ჰორმონებაშლილსა და მუცელში ყრუ ტკივილის მქონეს, მეგონა, რომ ყველაზე მოსაწყენი ახალი წელი მქონდა - მიუხედავად ნიკოლოზის ამქვეყნად მოვნილებისა. წელსაც არ აკლებს მოწყენილობა - სურდოთი გაბრუებული ვწერ ამ...
ორშაბათი თენდება უკვე. ექვსი ორშაბათიღა დარჩა და 2019 წელიც აიკრავს გუდა-ნაბადს. ასე სწრაფად, მგონი, არცერთი წელი არ გასულა. ამ ექვს კვირაში ბევრი რაღაცის მოსწრება გვინდა მე და დათას. მოქსოვილ ნაწილს...
კარგი და ცუდი წიგნი არ არსებობს, არსებობს კარგი და ცუდი მკითხველიო, - ხომ გაგიგიათ? მთლად ასეც არაა, ჩემო ბატონებო. მკითხველსაც არაფერი ბრალი აქვს ამ შემთხვევაში. ყველაფრის თავი და თავი დროა....
